SYMFONIE
Op aangewezen stippen tussen strepen
vloeien door elkaar, weer op dan neer
allegro van het strijken.
Gemeten tweespraak tussen groepen
hoog en laag, bespeelt het leidmotief
in vlugge streken op de draden
van het gillend hout.
Het zuchten van een droom in kleur van klanken,
vermengt de dwars en rechte blazers
in een traag adagio.
Zo innig diep en teder minnend
rond de bijna stilte van een lied
zingt het zachtjes trillend aangespeeld
een snaar van liefde.
In heen en weer en nadrend opentrekken
van het slot op alle registers
als spetterend vivace.
Op tonen van de donderpauken
klinkt luid een overheersend ritme
in totale algehele symfonie…finale!
'18/10/91