AMEN
Tranen van verdriet vernevelen
het licht in oude ogen,
vingers paternosteren, lippen pogen
stil een kort gebed te prevelen.
Pijn in het gelaat vertrokken
tekent ingevallen wangen.
Het kruis zegent bang verlangen
uit een verloren strijd onttrokken.
Smachtend naar de laatste lucht,
het hart bezwaart te tikken,
berustend in z'n lot met zucht.
Voor en tegen, bitterzoet tezamen
op de tong, bij het wikken
van dat ene woordje: 'Amen'.
10/03/02